MUSEO DE ARTE POPULAR - Mexico.

Aangezien mijn vliegtuig pas in de namiddag vertrok had ik op de laatste dag in Mexico-stad 

's ochtends nog een paar uurtjes om een bezoek te brengen aan het Museum voor Mexicaanse volkskunst.

De verschillende regio en indiaanse groepen van Mexico staan bekend om hun vele verschillende vormen van volkskunst, ook wel "popular art" genoemd.

Deze "popular art" speelt een belangrijke rol in de geschiedenis en de cultuur van Mexico.

Het Museo de Arte Popular is gewijd aan de promotie en het behoud van deze kunstvormen.

Het is gehuisvest in een schitterend Art Deco gebouw in het hartje van Mexico stad.

Boven de binnenplaats is een prachtig glazen dak.

Een fleurig geheel.

Drie verdiepingen vol met kunst.

Schedels als symbool voor eeuwig leven

Bij de Azteken kwamen afbeeldingen van schedels al in talrijke mate voor in hun sieraden en sculpturen.

Zij waren ervan overtuigd dat het aanbidden van de dood gelijk stond met het aanbidden van het leven. De schedel stond symbool voor de dood maar ook voor verrijzenis. 

De Mexicaanse schedel laat ons de oneindige cirkel zien van leven en dood.

In Mexico wordt de dag(en) van de doden (dia de los muertos) op 1 en 2 november dan ook uitbundig gevierd met een groot feest. In ieder huis wordt een altaar geplaatst met kleurrijke bloemen, kaarsen, fruit en andere lekkernijen. Men legt daarop snoep en speelgoed voor de kinderzielen en sigaren voor de volwassen overledenen.  Men danst bij het altaar of bij de graven zodat de overledenen samen met familie en vrienden nogmaals kunnen genieten van de leuke dingen van het leven

Door de eeuwen heen werd het maken van schedels een kunst op zich. De kleurrijke schedels worden nog steeds gebruikt tijdens de jaarlijkse herdenkingen en vinden ook stilaan hun weg naar andere culturen.

Het is dan ook geen wonder dat er heel veel schedels voorkomen in dit museum.

    

Schedels met een positieve boodschap

Vroeger werd de schedel vooral gezien als symbool voor de dood en het gevaar. De kleurrijke Mexicaanse schedels stralen kracht uit en worden gebruikt om aan te geven dat men niet bang is voor de dood, omdat men gelooft in eeuwig leven. De vrolijke bloemen en hartjes maken de schedels zacht en geven hen een positieve energie.

Bruid en bruidegom met een skelet als hoofd..

..zo ook de muzikanten.

Ook de toeschouwers hier hebben doodshoofden.

De traditie is zelfs ingeslopen in de katholieke heiligenbeelden

en in de "Tree of life" (levensboom).

Ook maskers komen veelvuldig voor.

Er is uiteraard nog een heleboel meer te zien.

En als klap op de vuurpijl vond ik in de bijbehorende museumwinkel nog een draadschilderijtje van de Huichol Indianen, maar dat heb ik al eerder laten zien.

Toen was het toch echt tijd om spoorslags naar het vliegveld te gaan voor de terugreis via Panama, waar ik nog een nachtje moest overblijven. 

Het was een geweldige week. 

Wat heb ik genoten.