De wolken hingen om ons heen en dat zijn we niet gewend.
Mij kwam het echter wel goed uit. Het werd nl. hoog tijd dat ik me weer eens met mijn cursus ging bezighouden en ditmaal moest er met verf worden gespoten. Dat lukt niet erg in een atelier waar de wind meestal lekker doorheen waait. Nog even geprobeerd of het met een open deur wilde lukken, maar ik moest snel zijn om niet alle papieren de berg af en in zee terecht te zien komen. De hele dag dus heerlijk met de deuren dicht aan het werk geweest en zelfs af en toe het licht aangehad. Dat kan ik me morgen waarschijnlijk, als de zon weer volop schijnt, helemaal niet meer voorstellen.
Zoals hier te zien ligt de staart van Maria precies over onze eilandketen.
We zitten letterlijk met ons hoofd in de wolken.
Het blijft er steeds dreigend uitzien.
Wat is het dan heerlijk om in mijn atelier lekker aan de slag te zijn.
En op het einde van de dag gaat de wind liggen en worden we nog verrast met een prachtige avondlucht.
No comments:
Post a Comment