Ik ben geboren en getogen in de textielstad Tilburg. Opgegroeid tussen de textielfabrieken met hun hoge schoorstenen. Mijn moeder was opgeleid in "de textiel" en ik ben in mijn jeugd dan ook altijd omringd geweest door stoffen. Textiel zit dus als het ware in mijn bloed.
Toen het textielmuseum nog was gevestigd in de Gasthuisstraat en ik inmiddels was opgeleid tot docente textiele werkvormen, heb ik het vaak bezocht en ook nog wel eens op zijn huidige locatie in de Goirkestraat. Ik heb zelfs op school gezeten zowat naast de textielfabriek van Mommers, waar het museum nu in is gevestigd.
Het was dus een lang gekoesterde wens om, als we weer eens in het land waren, het Audax textielmuseum te bezoeken. Die is nu in vervulling gegaan en we waren erg onder de indruk.
Bij de tijdelijke tentoonstelling van Christien Meindertsma mocht helaas niet gefotografeerd worden. Verder gelukkig wel.
Hieronder een kleine impressie.
De fabrieks-schoorsteen
Het monument van Miet van Puyenbroek.
Zij klom op van textielarbeidster tot wethouder. Was in 1972 verantwoordelijk voor de eerste emancipatienota in Tilburg en werd gekozen tot Tilburger van de 20e eeuw.
Het textiellab was erg indrukwekkend
Hier worden letterlijk de eindjes aan elkaar geknoopt
Tegel met textielfabriek
Typische kamer van een thuisweversgezin
Zo werden de stukken stof, die mijn moeder moest noppen en stoppen, ook bij ons afgeleverd, al was het toen niet meer met een kruiwagen maar met een kleine vrachtauto.
De wollendekenfabriek van Abee gebruikte nog distels om de dekens op te ruwen
Zo "nopte" ook mijn moeder thuis. De oneffenheden in de stof moesten verwijderd worden en het ontstane gaatje weer opnieuw gestopt.
No comments:
Post a Comment