MOLITA- SCHELLEKOORD

Op de een of andere duistere manier heeft het mijn voetpedaal behaagd om al tegenstribbelend toch af en toe contact te maken met de machine. Wel levert het regelmatig kramp in mijn tenen op van het soms 4 tot 7 keer intrappen, maar dan gaat ie er plotseling als een speer vandoor. Deze gelegenheid dus meteen te baat genomen om te starten met mola wandkleden, waar in St. Maarten op gewacht wordt. Het hoogseizoen doet immers daar zijn intrede.
De eerste is gisteren afgekomen. Wat maken die indianen toch mooie molitas. Het is een lust om er mee te werken. Nu op naar de volgende. Het cursuswerk moet helaas weer even blijven liggen.