THE ROAD THAT COULDN'T BE BUILT

"De weg die niet gebouwd kon worden." 

Zodra het thema Road/Weg door onze FifteenbyFifteen groep werd gelanceerd wist ik meteen dat het "onze" weg moest gaan worden.

De weg op Saba is nl. heel bijzonder. 

In eerste instantie omdat hij volgens Nederlandse en Zwitserse ingenieurs niet gebouwd kon worden vanwege het geaccidenteerde terrein en de enorme hoogteverschillen.

Voordat de weg gebouwd werd waren de Sabanen overgeleverd aan smalle paden met steile trapjes en  afgronden. Alles moest daarover vervoerd worden.

In 1938 besloot Joseph Lambert Hassell, beter bekend als Lambee, het karwei dan maar zelf aan te pakken. Na een schriftelijke cursus voor bouwkundig ingenieur is hij met zijn mede Sabanen aan de slag gegaan om onze vulkaan van een asfaltweg te voorzien.

Alles werd met de hand gedaan, er waren nog geen graafmachines en cementmixers op het eiland.

Toen wij hier in 1987 kwamen wonen heeft het nog jaren geduurd voordat het eerste betonmolentje op het eiland verscheen en werden werkzaamheden aan de weg nog altijd met een grote hoop zand en cement met de hand uitgevoerd.

Er is 20 jaar aan de 12 km lange weg gewerkt. Hij loopt van de haven aan de ene kant naar het vliegveldje aan de andere kant van het eiland. 

Behalve deze doorlopende slingerweg zijn er alleen doodlopende zijwegen die naar huizen leiden.

Voor wie geïnteresseerd is in een nog uitgebreider verhaal (in het Engels) is het misschien leuk om de website van het Saba touristoffice te bezoeken: saba road

"Lambee" bij de befaamde S-bocht. De weg kronkelt hier omhoog van de haven naar het eerste dorpje 

The Bottom.

In een eerder berichtje heb ik al laten zien hoe ik fabric-paper heb gemaakt.

Een plattegrond van het eiland vergroot en die daar uitgeknipt.

De plaats voor de Mt. Scenery krater is al donker aangegeven.

Het eiland vastgezet op de al eerder  gequilte ondergrond van kleine stukjes blauw en zilver organza.

Daaromheen zijden lont om de branding te verbeelden die altijd tegen de kust aan schuurt.

Met een brede cordonsteek de  kronkelige weg eroverheen genaaid en enkele smallere zijwegen. Ook wat geverfde vliesofix aangebracht.

Ik had nog een heel klein stukje tyvek dat in stukjes geknipt voor de hoogteverschillen kon zorgen.

Deze stukjes weer vastgezet met keukenrol tissue en gelmedium en hier en daar een zigzagsteekje.

Ook de rode daken van de huizen in de dorpen vastgezet met gelmedium.

De top van onze vulkaan moest natuurlijk het allerhoogst worden, dus die opgebouwd met tyvek , tissuepapier en gelmedium.

Tenslotte Lambee en de oude tekst "The Road That Couldn't Be Built" zoals die  gebruikt is op

het plakkaat in Windwarside gefotografeerd en op stof geprint.

De tekst is jammer genoeg moeilijk te zien op de foto.

Ik heb de letters met een beige quiltsteekje  proberen te accentueren, maar wilde de oude uitstraling wel blijven behouden.

Nog een klein detail.

Leuke bijkomstigheid is dat mijn oude winkel El Momo Folkart gevestigd is in het woonhuis en het winkeltje waar Lambee woonde.

Vanavond worden alle andere "Roads" gepubliceerd op de website:FifteenbyFifteen

Als groep zijn we ook uitgenodigd om deel de nemen aan de OEQC volgend jaar Oktober in Maastricht. Elk lid mag daar 8 quiltjes tentoonstellen.