Toen ik 6 jaar geleden, heel onverwacht, mijn winkel El Momo Folkart verkocht werd me voorspeld dat ik in een groot zwart gat zou vallen. Ik was zo verknocht aan het inkopen, reizen daarvoor en verkopen dat iedereen dacht dat het wel een poosje zou duren voordat ik mijn draai weer zou vinden.
Het tegendeel is echter waar gebleken en dat heb ik voor een deel te danken aan Kate.
Ik kwam deze lieve Amerikaanse dame enkele dagen na de verkoop tegen, met een gequilt rugzakje op haar rug, waarin een kleine mola was verwerkt.
Ik riep meteen enthousiast dat ik dat ook wel wilde leren.
Voor Kate geen enkel probleem, ze zou nog een weekje op het eiland zijn en beloofde spontaan dat wel even voor te komen doen bij mij thuis. Later vertelde ze dat deze belofte haar wel een slapeloze nacht had bezorgd want hoe dit te leren zonder snijmat en rotarycutter? We zijn op de ouderwetse manier begonnen en het molita wandkleed dat ik toen heb gemaakt hangt nog altijd te pronken op een van de logeerkamers. Een nieuwe hobby was geboren.
Bijna elk jaar komt Kate een paar weken naar het eiland en dan gaan we een dagje samen aan de slag.
Ze wil het liefst zoveel mogelijk experimenteren en we hadden dan ook een lijstje met dingen die aan bod moesten komen.
Eerst werd er "fabric paper" gemaakt.
Terwijl dat lag te drogen gingen we aan de slag met tyvek.
Helaas ging de eerste poging met de heatgun wat te snel en kwam er een gat in.
Nienke was zo lief geweest om me even door te geven hoe ze de kantachtige structuren had gekregen met tyvek. Het eerste experiment was niet helemaal zoals we het gedacht hadden.
Dus nog maar eens proberen.
Zo zag het eruit voordat het strijkijzer er voor de tweede keer op ging
en dit was het resultaat. Het lijkt erop alsof de metallic verf niet wil smelten, dus het kant effect bleef achterwege.
Deze techniek vraagt erom om nog eens verder uitgeprobeerd te worden.
Maar we gaan door....
Een geschilderd lapje tyvek op katoen gelegd en "free motion" doorgestikt.
Dit is de achterkant...
en zo ziet het eruit als het gekrompen is.
Bijgesneden geeft het toch een leuk effect en is zeker voor herhaling vatbaar.
Hier zie ik wel mogelijkheden.
Ook nog tyvek kralen gemaakt.
Helaas brandde toen de heatgun door, dus de laatste kralen zitten nog op het satéstokje.
Vandaag even een nieuwe bestellen, jammergenoeg duurt het wel 3 weken voordat ik die in huis heb.
Ook puff pasta en lutrador stonden op het lijstje en gelukkig werd de snel tevoorschijn gehaalde föhn
daar warm genoeg voor.
Helaas vergeten een foto te nemen van het eindresultaat.
Maar het aller enthousiast was Kate toch over het stempelen met de gelli-plate.
Daar kon ze geen genoeg van krijgen en in het heetst van de "strijd" hebben we ook vergeten foto's te nemen.
Kate gaat deze week weer terug naar Amerika met een hoop nieuwe ideeën en meteen op zoek naar een gelli-plate en ik ga de allerlaatste hand leggen aan mijn schildpad.
Wat gezellig om zo samen bezig te zijn! Ook ik ben bezig geweest met de tyvek, en inderdaad sommige kwaliteiten en verf lukt niet zo goed. Ook niet als de tyvek aan weerszijden is geverfd. Maar we hebben nog genoeg voorraad!
ReplyDeleteEn de strijkbout heeel heet zetten he dames, van die jaren zestig bouten met bakeliet er nog aan, die zo gloeiend heet worden, die moet je hebben!! Maar goede verf houdt inderdaad een hoop hitte tegen dus ook dat kan een spelbreker zijn.
ReplyDelete