Eindelijk kan ik dan laten zien waar ik de afgelopen weken vooral mee bezig ben geweest.
Zoals ik al had geschreven was het de bedoeling dat we voor dit jaar's "challenge" van de FifteenbyFifteenclub een land zouden kiezen.
Elke maand zou er dan een bepaald aspect worden uitgelicht.
Mijn landkeuze was voor mezelf meteen duidelijk.
Vanaf 1994 tot 2013 ben ik in de gelegenheid geweest om de Guna Indianen van de San Blas eilanden, een autonome regio in Panama, zo'n 27 keer te mogen bezoeken.
Hele vroege lezers van mijn blog herinneren zich misschien nog wat verslagen uit de beginjaren dat ik met bloggen begon.
Ik verbleef altijd op het eiland Nalunega, waar ik op een gegeven moment zelfs mijn eigen hut aan het strand had. Ik was vaak de enige buitenstaander op het eiland en ging met een van de Indianen in een "cayuco" boot (uitgeholde boomstam) met een kleine motor, de zee op naar andere eilanden om mola panels en mola blouses te kopen voor mijn winkel en voor verschillende andere afnemers.
Ik zie deze serie dan ook als een eerbetoon aan de Indianen, die heel veel voor me hebben betekend en waar ik een enorm respect voor heb.
Inmiddels heb ik de 5 andere thema's voor dit jaar ook binnen en werd het een puzzel wat ik onder welk thema wilde laten vallen.
Daarom me eerst maar eens verdiepen in mijn uitgebreide sortering boeken over dit onderwerp.
Deze kaart kwam ik tegen en was mijn inspiratie voor het thema van januari:
EMBLEMEN/ICONEN/MOTIEVEN.
Voor mij is de Kuna vrouw het icoon van deze matriarchale samenleving.
Sinds 2011 heten zij echter Guna-indianen en hun gebied heet nu Guna Yala (voorheen Kuna Yala, land van de Kuna's).
Bovenstaande mola is in mijn bezit en ik wilde heel graag dit primitieve vrouwbeeld,
zo mogelijk, in mijn werk kopiëren.
Een mola is een handgemaakt panel dat zowel voor als achter aan een, zeer gekleurd, bovenstukje wordt genaaid.
Vandaar de naam Mola-blouse.
Vaak vertellen beide panels samen een verhaal.
Dit panel wordt gemaakt in een omgekeerde applicatie techniek die Mola-techniek wordt genoemd.
Dit is zo'n panel. Het is een hele oude antieke mola, die al jaren in mijn bezit is en helaas
erg beschadigd is.
Het is mijn bedoeling om elke quilt uit de serie, van een originele mola rand te voorzien en ik besluit, met een beetje pijn in het hart, hier de onderste strook af te halen en die te gebruiken.
Ik ben wel een hele poos bezig om hem enigszins te restaureren.
Dan kan het echte werk beginnen.
Op een vierkante lap zwarte katoen leg ik twee cirkels en rijg deze vast.
Dit is de achterkant van het werk.Hierover heen gaat nog een zwarte lap vilt.
De gekleurde katoenen stoffen zijn dezelfde stoffen die ook de Indianen gebruiken en die ik indertijd daar heb gekocht.
Aan de voorkant knip ik een cirkel uit......
......waardoor de oranje stof tevoorschijn komt.
Ze werken erg veel met allerlei soorten band en zigzag band, dus versier ik, net als op mijn voorbeeld, de oranje baan met bruin sierlint.
Uit de oranje stof is inmiddels een nieuwe cirkel geknipt en die is vastgezet met hele kleine
zoom-steekjes op de gele ondergrond.
Deze symbolen komen veel voor in hun molas.
Maar ik had niet kunnen voorzien wat een enorm gepriegel dit is.
Heel langzaam maar zeker vult de cirkel zich....
... en ik ben trots op mezelf als alles er eindelijk opzit.
Mijn bewondering voor deze Indianenvrouwen en hun techniek is inmiddels nog meer gestegen.
Nog een cirkel uit de gele stof geknipt, vastgenaaid en
de originele antieke rand aan de linker kant vastgezet.
Nu komt het vrouwtje aan de beurt.
Het figuurtje is uit de gele lap geknipt en wordt weer met hele kleine steekjes vastgezet....
.... rondom uitgeknipt en met een minimaal zoompje op het zwart genaaid.
Plots herinner ik me dat ik enkele jaren geleden, in Mexico bij mijn eerste prijs, ook
een applique-set van Apliquick heb gekregen.
Er zit een video bij, die hun applique-techniek uitlegt en dat biedt perspectief voor alle kleine onderdelen die nu op het vrouwtje moeten worden aangebracht.
De erbij geleverde vliesofix op het patroontje gestreken en met hun lijmstift
de randen ingesmeerd.
Met het er eveneens bijgeleverde gereedschap kunnen dan op een eenvoudige (nou ja.. de aanhouder wint...)
de randen worden omgevouwen en vastgeplakt, waardoor het makkelijker wordt om het daarna op de ondergrond te bevestigen.
De mouwen van de mola blouse en de rok zitten er inmiddels op.....
.... en al wat meer onderdelen.
Ook de hoofddoek, die vaak voor hun gezicht wordt getrokken als er een foto wordt gemaakt,
is aangebracht.
Nu kan het borduren beginnen.
Zij doen dit met hetzelfde naaigaren als waarmee alle onderdelen worden vastgenaaid en gebruiken hiervoor een klein kettingsteekje.
Zelfs de "wini" kralenarmbandjes die ze dragen heb ik met deze steekjes geborduurd, evenals ketting en neusring.
Pff... het is eindelijk klaar en wel erg buiten mijn comfortzone.
Het komt bij geen benadering in de buurt van de professionele techniek van deze Indianen.
Als ik hiermee door zou willen gaan, komt er nog heel veel oefening bij kijken.
Detail van de rand.
Dit is het uiteindelijk resultaat.
De naam van het land moest door onze leden worden geraden, maar ik neem aan dat het wel duidelijk is dat dit PANAMA is.
Els wat vind ik dit ontzettend mooi
ReplyDeleteEen geweldig idee, dat echt bij je past! Wat heb je er een mooi werk van gemaakt natuurlijk is het niet zoals de Guna vrouwen doen, maar dat maakt het wel jou werk!
ReplyDeletePrachtig beschreven en wat een intensief werk een mola is. Mooi eerbetoon aan deze cultuur.
ReplyDelete