Inmiddels zijn we alweer in april aangeland. Het goede nieuws is dat we onze tweede vaccinatie inmiddels hebben gekregen en dat, zoals het er nu uitziet, het eiland begin mei weer gedeeltelijk opengaat.
Ruim 85% van de volwassen bevolking is inmiddels gevaccineerd, wat als een unicum beschouwd mag worden. We zijn dan ook erg dankbaar voor de zeer goede voorlichting en organisatie op het eiland.
Eind maart was het weer tijd voor de tweemaandelijkse inzending van onze FifteenbyFifteen club.
Het thema voor de Landen challenge van dit jaar was dit keer: "typisch landschap voor je gekozen land."
Dat was niet zo moeilijk.
De San Blas regio van Panama, bestaat uit zo'n 165 kleine eilandjes die gesitueerd zijn in het noordoosten van Panama en doorlopen tot in Colombia.
Slechts 49 van deze eilandjes zijn bewoond en de rest zijn tropische atols met witte zandstranden en palmbomen. Tijdens mijn vele trips naar deze regio heb ik vaak vertoefd op zo'n eilandje en enorm genoten van het zwemmen en snorkelen.
De keuze was dus snel gemaakt.
Eerst een ontwerp tekening gemaakt.
De Guna vrouwen in hun Cayuco (kano), een typerend beeld voor deze streek, mogen natuurlijk niet ontbreken.
In heb ervoor gekozen om steeds aan de linker kant een origineel stukje Mola toe te voegen.
Witte katoen bestreken met "pearlescent " witte stofverf.
Daarna geverfd en het strand voorzichtig ingesmeerd met "coarse pumice" gel medium.
Het krijgt daardoor een zandstructuur.
Tenslotte de horizon en de lucht geverfd.
De zee geplooid en op de "golven" witte glitterverf aangebracht.
Even drogen.
Daarna nog een laagje gel medium over het zand, om het goed vast te zetten.
Er kan dan gewoon overheen genaaid worden.
Nu komt de boot aan de beurt.
Voordat ik die op de ondergrond naai, maak ik toch eerst maar even een proefje.
De op doorzichtig papier gemaakte tekening op een stukje stof gespeld en de lijnen met de maaimachine genaaid.
Met textiel markers en acryl pennen de boot ingekleurd en een deel van de kleding van de dames.
De hoofddoeken zijn geappliceerd met stukjes stof uit de zo typerende sjaals van de Guna's
Ik heb nog een originele kraag liggen die indertijd voor me op een T-shirt is genaaid.
Het kost even moeite om er de schaar in te zetten, maar de kleur past er zo mooi bij. De Indianen werken niet vaak in deze kleuren.
Ik naai hem voorzichtig met de hand vast.
Dan is het de beurt aan de palmbomen.
De grote palm wordt geappliqueerd
De kleinere bomen worden met acryl verfpennen op de stof getekend....
..... en daarna, evenals de grote palm machinaal geborduurd.
De grote palm krijgt nog wat kokosnoten toegevoegd.
De eilanden staan daarom bekend en ze zijn kostbaar.
Vandaar dat er zelfs op de kleinste eilandjes, die altijd bij een groter bewoond eiland horen, steeds een familie in een hut leeft, die op de kokosnoten moet passen, zodat ze niet door naburige eilanders worden gestolen.
Het is een eenzaam en primitief bestaan en de familie wisselt daarom elke paar weken.
Hier komen een paar vrouwen op bezoek.
De boot heb ik inmiddels op dezelfde manier aangebracht als op het proefstukje.
Schaduwen in het water geverfd en met "shimmering" organza en tule wat schuim onder de boot aangebracht.
Op de kust heb ik met geverfde en verhitte cellofaan het schuim van de branding proberen te verbeelden en ook wat rond de geappliceerde rotsen op het strand aangebracht.
Dit is de achterkant. nadat alles gequilt is.....
.... en hier het uiteindelijke resultaat, wat intussen is ingestuurd.
Afmeting zoals altijd 15" x 15" of 38 x 38 cm.
Het is een mooie herinnering aan de geweldige tijden die ik bij deze Indianen heb mogen doorbrengen en
ik krijg bij het kijken erna steeds weer een beetje heimwee.
Het is weer een heel interessant werk geworden! Super, vooral door het gebruik van het zand en het mola werk .
ReplyDeleteMooi gedaan, en goed bedacht!
Het moet toch heerlijk zijn om ook te kunnen tekenen en schilderen.Helaas is dat mij niet gegeven, ik kan nog geen rechte lijn trekken, maar jij maakt er de mooiste werkjes mee, samen met textiel. Prachtig !
ReplyDelete