MOZAIEK-COLLAGE MET STOF en MARY'S POINT

Zoals ik al eerder heb gemeld ben ik al even bezig met de voorbereidingen van de tweede TOAST&TEXTILES workshop a.s. zaterdag.

Dit keer gaan we een mozaïek-collage met stof maken.

Deze bloem had ik al eens voor een eerdere workshop gemaakt, maar ik wilde wat meer keuze-mogelijkheden voor de deelnemers.

Eerst allerlei restjes, keurig naast elkaar, op vliesofix strijken.

Vooral zorgen dat er geen overlapping plaats vindt.

Deze lap ga ik als voorbeeld gebruiken, dus kan niet verder verknipt worden.

Een andere ondergrond, die ik intussen gemaakt heb, wordt in allerlei stukken geknipt.....

 .... en deze stukken worden, dit keer wel overlappend, op een gekleurde ondergrond gestreken.

Uit deze lap kunnen nu de stukjes voor de collage worden geknipt.

Eerste aanzet voor een vissekop.

Dit is toch meer werk dan ik had gehoopt en kan, vrees ik, niet in de twee uur die de workshop duurt, helemaal af komen. 

Dan nog maar weer eens een nieuwe lap maken.

De restjes zijn vastgestreken en er kunnen weer vormen van worden geknipt.

Deze groene ijs-geverfde lap lijkt me prima als ondergrond.

En dit is dan uiteindelijk mijn nieuwe lapje....

....waar ik een zeeschildpad mee ga maken,

Toch wil ik nog wat meer keuze......

.....dus maak ik tenslotte nog wat vogeltjes.....

.... en kunnen ook eindelijk de patronen worden getekend en gekopieerd.

Het is hier momenteel een komen en gaan van logees en afgelopen zondag had

ik één van hen beloofd mee te gaan op de nieuwe trail naar Mary's Point.

Mary's Point was al in 1629 gevestigd als nederzetting en men neemt aan dat de eerste bewoners afstammen van Jamaicaanse piraten. Het ligt zeer geïsoleerd op een berghelling en was moeilijk te bereiken.

In 1934 heeft de Nederlandse regering besloten om vanwege deze isolatie, erosie en landverschuivingen alle bewoners en ook hun huizen te verplaatsen naar een nieuwe plek, die tot op heden "Promised Land" (Het beloofde land heet).

Alle huizen zijn plank voor plank afgebroken, de berg afgedragen en met de boot verplaatst, waarbij ze vervolgens weer een wat minder hoge berg op moesten worden gedragen en opnieuw opgebouwd.

Zo'n twintig jaar geleden heb ik de oude nederzetting al eens bezocht, maar i.v.m. landverschuivingen  door orkanen, was deze al jaren niet meer te bereiken.

Sinds kort is een hele ploeg hard aan het werk geweest om het oude pad weer in ere te herstellen.

Onze elektriciteitsdraden zijn de laatste jaren onder de grond komen liggen waardoor de enorme palen niet meer nodig waren en deze heeft men nu gebruikt om ontelbare trappen te maken.

Er zijn nog steile wanden waar de lianen welig groeien.

Maar het uitzicht op Diamand Rock en Torren's Point is de moeite waard.

Ik geniet ervan maar ben ook blij dat de top in zicht komt.

Hier en daar zijn er nog stenen muren die als fundering hebben gediend.

En wie weet kan ik deze foto's wel gebruiken voor ons nieuwe thema "Verval" van de FifteenbyFifteengroep.

Er zijn ook nog enkele oude watercisterns te zien.

De weg naar beneden ging stukken sneller.