Alweer ruim twintig jaar geleden hebben Gied en ik een maand door het fascinerende Peru getrokken.
Er waren vele hoogtepunten.
Eén daarvan was, voor mij, het bezoek aan de drijvende Uros eilanden in de Punabaai van het Titicaca-meer.
De eilanden zijn gemaakt van een metersdikke laag riet die steeds vervangen moet worden.
De bewoners voorzien o.a. in hun karige levensonderhoud door de verkoop van door hun zelf geweven en geborduurde kleden.
Toen het thema "Vakantie" werd aangekondigd voor de Saqa Europa en Midden Oosten groep, heb ik lang zitten dubben. Vakantie zit er voorlopig niet in en het feit dat ik voorlopig niet van het eiland af kan hakt er soms best even in. Je gedachten gaan dan al snel naar andere eilanden waar mensen vast zitten in heel wat slechtere omstandigheden.
Toen was de keuze gemaakt. Ik wilde een foto verwerken die ik op een van deze eilanden heb genomen.
Aangezien de afmeting voor deze "challenge" 30 x 30 cm is, voldeed een fotokopie.
Deze op een zelfgeverfde lap gespeld...
.... en alle lijnen met donkerbruin garen doorgestikt.
Het papier van de dame weggescheurd en al gauw kwam ik tot de ontdekking dat het
mooier zou zijn als ik dat van de kleden liet zitten.
Deze kleden heb ik ingesmeerd met gel medium.
Even kijken of het invullen van het hoofd met bruine textiel stiften lukt.
Voor de blouse een zelfgeverfd lapje en voor het vest rode vilt gebruikt.
Het is daar, vooral 's nachts, heel erg koud, dus een wollen vast leek me wel gepast.
Nog een rok en het kleed waarop ze zit met vliesofix aangebracht en vastgenaaid.
Daarna schaduwen ingetekend en machinaal geborduurd.
Voor de rieten ondergrond vond ik een synthetisch opengeweven vlies. Dit vastgezet d.m.v.
machinaal quilten.
Om het riet nog wat meer te accentueren met zelf geverfd borduurgaren, in aflopende
kleuren, met de hand grote steken geborduurd.
Tenslotte de lucht gequilt.
Uiteindelijk resultaat.
Hier thuis hangt, als aandenken aan de eilanden, nog steeds het daar gekochte wandkleed.
Een bijzonder verhaal Els! Zeker heel jammer dat het reizen op het moment niet mogelijk is. Maar je fraaie werkstuk biedt een beetje troost denk ik, en hoop op betere tijden!
ReplyDeleteWeer een mooi verslag van je werkproces. Het vlies en dan de grote steken doen het helemaal.
ReplyDeleteWat leuk dat je zulke herinneringen op deze manier kunt vastleggen.
ReplyDelete